Η κήλη των αθλητών δεν είναι μια αληθής κήλη καθώς δεν αποτελεί μια προβολή δια ενός ελλείμματος του κοιλιακού τοιχώματος. Αποτελεί ουσιαστικά έναν τραυματισμό των μαλακών μορίων του κοιλιακού τοιχώματος (μυών και συνδέσμων) της βουβωνικής περιοχής.
Αυτός ο τραυματισμό συχνά ακολουθεί αθλητική δραστηριότητα. Τραυματισμοί αυτού του είδους συνήθως σχετίζονται με στροφικές κινήσεις και ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης. Δεν αποκλείεται η εντατική άσκηση να προκαλέσει αληθή κήλη, όμως συνήθως η κήλη των αθλητών αποτελεί απλό τραυματισμό των μαλακών ιστών. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος σε συγκεκριμένες κινήσεις γύρω από την περιοχή της ηβικής σύμφυσης και του ηβικού οστού όπου προσφύονται οι σύνδεσμοι
Συμπτώματα
Η διάγνωση είναι συνήθως κλινική. Συχνά, αλλά όχι πάντα, υπάρχει ιστορικό ενός συγκεκριμένου τραυματισμού που προκάλεσε την αρχή των συμπτωμάτων. Οι περισσότεροι ασθενείς παραπονούνται για πόνο στη βουβωνική χώρα ακριβώς στο σημείο ή πάνω από το ηβικό οστό. Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόνος μπορεί να επεκτείνεται χαμηλότερα προς την έσω επιφάνεια του μηρού. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται με στροφικές κινήσεις του ισχίου και των κοιλιακών ή με δραστηριότητες όπως το λάκτισμα μπάλας. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως υποχωρούν προσωρινά με την ξεκούραση, τα αντιφλεγμονώδη και τα παγωμένα επιθέματα.
Αντιμετώπιση
Όταν ο πόνος δε βελτιώνεται με τα απλά αυτά μέτρα, οι ασθενείς συνήθως απευθύνονται στο γιατρό τους για περαιτέρω έλεγχο. Πέρα από το ιστορικό και την κλινική εξέταση που θα θέσουν την ισχυρή υποψία του προβλήματος, η απεικονιστικές εξετάσεις θα βοηθήσουν, αναδεικνύοντας το πρόβλημα τραυματισμού αλλά και αποκλείοντας άλλη παθολογία όπως μια αληθής κήλη. Οι εξετάσεις αυτές συνήθως είναι το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία (MRI).
Η πρώτη γραμμή θεραπείας είναι η φυσιοθεραπεία. Στόχος είναι η ενδυνάμωση των μυών του κοιλιακού τοιχώματος. Σε κάποιες περιπτώσεις η τοπική ένεση στεροειδών μπορεί να βοηθήσει.
Η χειρουργική αποκατάσταση προτείνεται εφόσον όλα τα παραπάνω έχουν αποτύχει. Η επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως λαπαροσκοπικά και στόχο έχει να ενισχυθεί η βουβωνική περιοχή με τη χρήση ειδικού πλέγματος. Ένα οργανωμένο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας πρέπει να ακολουθεί την επέμβαση ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο λειτουργικό αποτέλεσμα.